Grupa poetów skupionych wokół czasopisma „Zwrotnica” wychodzącego w latach 1922-23 oraz 1926-27 w Krakowie. W jej skład wchodzili: Jan Brzękowski, Jalu Kurek, Julian Przyboś oraz teoretyk grupy Tadeusz Peiper. Domagali się nowej poezji, odpowiedniej do rozwoju cywilizacji. Wytworzyli nowy typ metafory o bardzo odległym kojarzeniu. Tematyka wierszy Awangardy skupiała się na ukazywaniu życia ludzkiego w myśl haseł: miasto, masa, maszyna.
