Kierunek w sztuce w latach 1908-20 uznający prymat formy dzieła nad treścią, przeciwny ekspresjonizmowi i impresjonizmowi; polegający na widzeniu świata poprzez kształty geometryczne, a w literaturze poprzez luźno wiązane ze sobą wątki, zmianą tematu pisania, ukazywanie wielu punktów widzenia oraz deformowaniu realnego świata (P. Picasso).