Parnasizm to najpierw nazwa francuskiej grupy poetyckiej a później prądu literackiego zapoczątkowanego we Francji w okresie fin de siecle (modernizmu) pomiędzy romantyzmem a symbolizmem. Charakteryzuje się dążeniami do doskonałości formy poetyckiej, obiektywizmem oraz nawiązaniem do wzorców klasycznych. Parnasiści propagowali sztukę wolną od ograniczeń formalnych, politycznych i społecznych, a skupiali się na wnętrzu i przeżyciach własnych. Do parnasistów należeli Ch. Baudelaire, P. Verlaine, S. Mallarme, J. M. Heredia a ich ideowym ojcem był Ch. Leconte de Lisie.
