tak. to figura stylistyczna pozwalająca nam zamienić nazwisko autora – Mickiewicza na wielowyrazowe sformułowanie typu: wieszcz, autor „Pana Tadeusza”. najczęściej występują w szkole podczas omawiania lektur np. „Pana Tadeusza”, gdy uczeń relacjonuje zachowanie Tadeusza, ale nie chce powtarzać wciąż imienia bohatera: „To panicz z Soplicowa wsiadł na konia i pędził przed siebie, aby nie spóźnić się na polowanie”. czasami używamy parafrazy, gdy nie pamiętamy nazwisk bohaterów np.: „On, ten, no, młody, co wrócił do domu z wielkiego miasta, gdzie uczył się na żołnierza” – te zaimki na początku świadczą o nieudanej próbie przypomnienia sobie przez mówiącego: jak miał na imię bohater z… „Pana Tadeusza”.
przykład peryfrazy: Mickiewicz – wieszcz polski, autor „Pana Tadeusza”
tak. to figura stylistyczna pozwalająca nam zamienić nazwisko autora – Mickiewicza na wielowyrazowe sformułowanie typu: wieszcz, autor „Pana Tadeusza”. najczęściej występują w szkole podczas omawiania lektur np. „Pana Tadeusza”, gdy uczeń relacjonuje zachowanie Tadeusza, ale nie chce powtarzać wciąż imienia bohatera: „To panicz z Soplicowa wsiadł na konia i pędził przed siebie, aby nie spóźnić się na polowanie”. czasami używamy parafrazy, gdy nie pamiętamy nazwisk bohaterów np.: „On, ten, no, młody, co wrócił do domu z wielkiego miasta, gdzie uczył się na żołnierza” – te zaimki na początku świadczą o nieudanej próbie przypomnienia sobie przez mówiącego: jak miał na imię bohater z… „Pana Tadeusza”.