Antyczna odmiana dramatu, (z gr. tragos- kozioł, ode-pieśń, dosłownie pieśń koźla, powstała pod wpływem świąt Dionizosa, aktorzy byli przebrani w koźle skóry), charakteryzuje się budową: prolog (wstępna pieśń chóru), stassimony ( pieśni chóru pomiędzy epejsodionami), epejsodiony ( epizody, dziś akty, do 5 ep.), eksodus ( pieśń chóru kończąca dzieło) oraz zachowanie trzech jedności miejsca, czasu i akcji (akcja dzieła rozgrywa się w tym samym miejscu, nie przekracza 24 godz. i jest jednowątkowa). Podejmuje temat tragedii losu człowieka w świecie kreowanym przez bogów. Sprawami mniej poważnymi zajmowała się komedia obliczona na wywołanie śmiechu u widza.
Przykłady